بال پریدن
آزادی
می خواهمت چنان که شب خسته خواب را
می جویمـــــت چنان که لب تــــشنه آب را
محو توام چنان که ستاره به چشم صــــبح
یـا شــــبنــــم ســــپیده دمــــان آفتــــاب را
بی تابم آن چـــنان که درخـتان برای بـــاد
یا کودکان خـفــــــته به گهواره خـــواب را
بایــــــسته ای چنان که تپـــیدن بـــرای دل
یا آن چـــنان که بــــال پریـــدن عـــقاب را
حــتی اگــــر نــبـــاشــی می آفــریــــنـــمت
چونــان که التــهاب بــــیابـان ســــراب را
ای خواهشی کـه خواستنی تر ز پاســــخی
با چون تو پرسشی چه نــــــیازی جواب را
قیصر امین پور
کجاست خانه ؟
ستاره را گفتم:
کجاست مقصد این کهکشان سر گشته؟
کجاست خانه ی این ناخدای سر گردان؟
کجا به آب رسد تشنه با فریب سراب؟
ستاره گفت:
خاموش!
لحظه را دریاب!
پ.ن*
لحظه را دریاب
خصوصاً این لحظات را!
دریاب...
که "هر چه هست
در همــین
لحظات است
پ.ن**
امید است که در "محرم محرم
شوم
شوید
شویم